سیستم های اعلام حریق  ﺑﻪ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ ای از ﻗﻄﻌﺎت اﻟﮑﺘﺮوﻧﯿﮑﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ وﻇﯿﻔﻪ آﺷﮑﺎرﺳﺎزی ﺣﺮﯾﻖ در اﻣﺎﮐﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ را ﺑﺮ ﻋﻬﺪه دارد. 

ﻟﺰوم ﮐﺎرﺑﺮد سیستم های اعلام حریق

آﺗﺶ ﺳﻮزی از ﺟﻤﻠﻪ ﺑﻼیایی اﺳﺖ ﮐﻪ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺟﺎن اﻧﺴﺎن ﻫﺎ را در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ ﺑﻠﮑﻪ ﻣﯿﻠﯿﺎردﻫﺎ رﯾﺎل ﺧﺴﺎرت ﺑﺮ اﻗﺘﺼﺎد ﮐﺸﻮر و ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎ وارد ﻣﯽ ﺳﺎزد. ﻟﺬا ﮐﺎرﺑﺮد سیستم های اعلام حریق اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ، ﺳﺮﻣﺎﯾﻪ و اﻃﻼﻋﺎت با ارزش و ﻣﻬﻤﺘﺮ از آن ﺟﺎن ﭘﺮﺳﻨﻞ ﺷﺎﻏﻞ ﺑﻪ ﮐﺎر را از ﮔﺰﻧﺪ ﺻﺪﻣﺎت آﺗﺶ ﺳﻮزی دور ﺧﻮاﻫﺪ داﺷﺖ .

ﺟﻬﺖ ﭘﺸﮕﯿﺮی از ﮔﺴﺘﺮش ﺣﺮﯾﻖ در اﻣﺎﮐﻦ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ ﺑﻪ ﮐﺎر ﮔﯿﺮی اﯾﻦ ﻧﻮع از ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی اعلام حریق و ﺑﻪ همراه آن ، اﺳﺘﻔﺎده از ﺧﺎﻣﻮش ﮐﻨﻨﺪه های دﺳﺘﯽ در ﺟﻬﺖ اﻃﻔﺎء ﻫﺮﭼﻪ ﺳﺮﯾﻌﺘﺮ ﺣﺮﯾﻖ اﻣﮑﺎن ﭘﺬﯾﺮ ﻣﯽ ﺷﻮد . اﯾﻨﮕﻮﻧﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺴﺘﯽ ﺗﻮﺳﻂ اﻓﺮاد ﻣﺠﺮب ﮐﺎر آزﻣﻮده ﻃﺮاﺣﯽ و ﻣﻮرد اﺟﺮا ﻗﺮار ﮔﯿﺮد ﺗﺎ ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ راﻧﺪﻣﺎن را در ﻣﻮﻗﻊ وﻗﻮع ﺣﺮﯾﻖ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﺪ. اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎ ﺑﺮ ﻣﺒﻨﺎی ﺗﺸﺨﯿﺺ دود ، ﻧﺸﺖ ﮔﺎز و ﯾﺎ ﺷﻌﻠﻪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از آﺷﮑﺎرﺳﺎزﻫﺎی ﻣﺘﻨﺎﺳﺐ ﺗﺸﺨﯿﺺ داده ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ  و اﻋﻼم ﺧﻄﺮ اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ﺗﻮﺳﻂ دﺳﺘﮕﺎه ﻣﺮﮐﺰی ﻋﻤﻞ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

رﺗﺒﻪ ﺑﻨﺪی سیستم های اعلام حریق

ﺑﻄﻮرﮐﻠﯽ ﻃﺮاﺣﯽ، اﺟﺮا و ﺑﻬﺮه ﺑﺮداری از سیستم اعلام حریق ﺑﻪ دو ﻣﻨﻈﻮر ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺟﺎن اﻓﺮاد و اﻣﻮال ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد. ﺑﺮ ﻫﻤﯿﻦ اﺳﺎس اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ﻣﻌﺘﺒﺮ از ﺟﻤﻠﻪ :BS  5839.part 1  دارای ﺳﻄﻮح ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺎ اﻫﺪاف وﯾﮋه ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﻗﺎﻟﺐ دو ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺟﺎن ﺑﺎ ﻋﻼﻣﺖ اﺧﺘﺼﺎری (L) و ﺣﻔﺎﻇﺖ از اﻣﻮال ﺑﺎ ﻤﺎده (P)  ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻧﯿﺎز و ﺻﺮﻓﻪ اﻗﺘﺼﺎدی ﺷﮑﻞ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ. اﯾﻦ ﺳﻄﻮح در ﻫﺮ دو زﻣﯿﻨﻪ (L ) و (P ) ﻣﺒﻨﺎﯾﯽ ﺑﺮای ﮔﺴﺘﺮدﮔﯽ و ﻓﺮاﮔﯿﺮی ﺳﯿﺴﺘﻢ از ﻧﻈﺮ ﮐﻤﯿﺖ و ﮐﯿﻔﯿﺖ ﺗﺠﻬﯿﺰات ﻫﺴﺘﻨﺪ. 

در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﻧﻮع (L ) ﮐﻪ ﺑﺎ ﻫﺪف ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺟﺎن ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﻃﺮح ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ ،ﻣﺤﺪوده ﻫﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی زﯾﺮ مورد ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد: 

(نوع  M ) – ﺳﯿﺴﺘﻢ ﮐﺎﻣﻼ دﺳﺘﯽ و ﻏﯿﺮ اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ اﺳﺖ ﮐﻪ در آن ﺑﺮای اﻋﻼم ﺧﻄﺮ ﺣﺮﯾﻖ ﺗﻨﻬﺎ از ﺷﺴﺘﯽ ﻫﺎی دﺳﺘﯽ اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد. 

(نوع L5)- ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﻪ ﺻﻮرت ﮐﻠﯽ دﺳﺘﯽ ﺑﻮده اﻣﺎ از آﺷﮑﺎر ﺳﺎزی ﻫﺎی  اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ﻓﻘﻂ ﺑﺮای ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارای ﺧﻄﺮ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻی ﺣﺮﯾﻖ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد.
(نوع L4)- ﺳﯿﺴﺘﻢ دﺳﺘﯽ ﺑﻮده ، اﻣﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ آن از آﺷﮑﺎر ﺳﺎز دودی در ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺎی ﻓﺮار اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد.

(نوع L3)- ﺳﯿﺴﺘﻢ دﺳﺘﯽ ﺑﻮده و ﻋﻼوه ﺑﺮ آن از آﺷﮑﺎر ﺳﺎز دودی در ﻣﺴﯿﺮ ﻫﺎی ﻓﺮار و ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده از آﺷﮑﺎر ﺳﺎز ﻫﺎی ﺣﺮارﺗﯽ و دودی ﺑﺮای اﺗﺎق ﻫﺎی ﻣﺠﺎور ﻣﺴﯿﺮﻫﺎی ﻓﺮار ﺑﺎ دﺳﺘﺮﺳﯽ ﻣﺴﺘﻘﯿﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﻣﺴﯿﺮﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد.

(نوع L2)- ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻧﻮع L3 ﺑﻪ اﻧﻀﻤﺎم اﺳﺘﻔﺎده از ﺳﯿﺴﺘﻢ اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ در ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﺣﺘﻤﺎل ﺑﺮوز ﺣﺮﯾﻖ در آن ﻫﺎ زﯾﺎد اﺳﺖ ﻣﺎﻧﻨﺪ آﺷﭙﺰﺧﺎﻧﻪ ،ﻣﻮﺗﻮرﺧﺎﻧﻪ و ﯾﺎ ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ از ﻟﺤﺎظ ﺑﺮوز ﺣﺮﯾﻖ ﺧﻄﺮات ﺑﯿﺸﺘﺮی را ﻣﺘﻮﺟﻪ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ ﺧﻮاﻫﺪ ﮐﺮد،ﻣﺎﻧﻨﺪ اﺗﺎق ﻫﺎی ﺧﻮاب، ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ آن ﺳﺎﻟﺨﻮرده ، ﻧﺎﺗﻮان ، ﺑﯿﻤﺎر و ﯾﺎ ﻣﻌﻠﻮل ﻫﺴﺘﻨﺪ . ﻓﺎﺻﻠﻪ اﻧﺒﺎرﻫﺎ ﻧﯿﺰ از ﺟﻤﻠﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻧﻮع L2  ﻣﯽ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﻣﺠﻬﺰ ﺑﻪ آﺷﮑﺎر ﺳﺎز ﺑﺎﺷﻨﺪ و ﺑﺼﻮرت اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ﺣﻔﺎﻇﺖ ﺷﻮﻧﺪ. 

(نوع L1)- ﺳﯿﺴﺘﻢ دﺳﺘﯽ ﺑﻮده اﻣﺎ ﻋﻼوه ﺑﺮ آن از ﺳﯿﺴﺘﻢ اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ و آژﯾﺮ ﺑﺮای ﮐﻠﯿﻪ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺑﻐﯿﺮ از ﺣﻤﺎم ﺎ ،دﺳﺘﺸﻮﯾﯽ ﻫﺎ و ﺗﻮاﻟﺖ ﻫﺎ ﻣﮕﺮ آﻧﮑﻪ در آﻧﻬﺎ از دﺳﺖ ﺧﺸﮏ ﮐﻦ ﻫﺎی اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻻزم ﺑﻪ ذﮐﺮ اﺳﺖ ﮐﻪ در ﻓﻀﺎﻫﺎﯾﯽ ﺑﺎ ﻋﻤﻖ ﮐﻤﺘﺮ از ۸۰۰ ﻣﯿﻠﯿﻤﺘﺮ و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﮐﻤﺪ ﻫﺎ و ﻗﻔﺴﻪ ﻫﺎی ﺑﺎ ﻣﺴﺎﺣﺖ ﮐﻤﺘﺮ از 1 ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﻧﯿﺰ اﺳﺘﻔﺎده از آﺷﮑﺎر ﺳﺎز ﻧﯿﺎزی ﻧﯿﺴﺖ. 

در ﻣﻮرد ﺣﻔﺎﻇﺖ از اﻣﻮال ﻧﯿﺰ دو روش ﮐﻠﯽ و ﺟﺰﯾﯽ وﺟﻮد دارد: 

(نوع P1)- ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﮐﻠﯿﻪ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎی ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﻮﺳﻂ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ ﺑﺠﺰ ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻣﺴﺘﺜﻨﺎ ﺷﺪه ای ﮐﻪ درنوع L1 ﺧﺎﻃﺮ ﻧﺸﺎن ﮔﺮدﯾﺪ. 
(نوع P2)- ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺑﺮﺧﯽ ﻓﻀﺎﻫﺎی از ﭘﯿﺶ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ.

 ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﺣﻔﺎﻇﺖ از ﺟﺎن ﺑﺎ ﻫﺪف اﯾﻤﻦ داﺷﺘﻦ ﺟﺎن ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ و ﺧﺮوج آﻧﻬﺎ از ﻣﺤﻞ ﺣﺮﯾﻖ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ.ﻫﺪف از ﻃﺮاﺣﯽ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻫﺎی ﺣﻔﺎﻇﺖ از اﻣﻮال ، اﻋﻼم ﺧﺒﺮ ﺑﻪ ﻧﯿﺮوﻫﺎی اﻣﺪاد و آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ در ﻧﺰدﯾﮑﺘﺮﯾﻦ اﯾﺴﺘﮕﺎه ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ 
ﺑﻄﻮر ﻃﺒﯿﻌﯽ در ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﻫﺎ ﯾﺎ اﻣﺎﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﺳﺎﮐﻨﯿﻦ و اﻣﻮال ﻫﺮ دو در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ، روش ﻫﺎی (L)  و (P) ﺑﻪ ﺗﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮﻫﻢ ﻣﻨﻄﺒﻖ ﺷﺪه و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ در ﻋﺎﻟﯽ ﺗﺮﯾﻦ ﺳﻄﺢ ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. 

در ﻋﻤﻞ اﻧﺘﺨﺎب ﺳﯿﺴﺘﻢ و در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺣﺪود ﮔﺴﺘﺮش آن در ﭘﻬﻨﻪ ﮐﻠﯽ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن، واﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺘﻌﺪدی ﻣﺎﻧﻨﺪ مقاومت ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺣﺮﯾﻖ، ﺗﻮﺻﯿﻪ ﻫﺎی اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻫﺎی ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ و ﻣﺤﻠﯽ، اﻟﺰاﻣﺎت ﻗﺎﻧﻮﻧﯽ، ﺿﺮورت های ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه از ﺳﻮی ﺷﺮﮐﺖ ﻫﺎی ﺑﯿﻤﻪ و ﻣﻮارد دﯾﮕﺮ اﺳﺖ.

کاربران گرامی سایت مهندس ایران لطفا  برای دریافت فایل کامل « آشنایی با سیستم های اعلام حریق » به بخش دانلود مراجعه نمایید…