جزوه ی طراحی سیستم های اعلام حریق
ﺿﻮاﺑﻂ ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎی ﮐﺸﻒ و اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﺷﺎﻣﻞ اﻧﺘﺨﺎب اﻧﻮاع ﮐﺎﺷﻔﻬﺎ، ﻧﺤﻮه طراحی سیستم های اعلام حریق، ﮐﺎرﮐﺮد و ﺷﺮاﯾﻂ اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﻬﺎ، ﺟﺎﻧﻤﺎﯾﯽ و ﻧﺼﺐ آﻧﻬﺎ در ﻓﻀﺎﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﭘﻨﻞ ﻫﺎی ﻣﺮﮐﺰی اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ، ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎی ﻫﺸﺪار دﺳﺘﯽ و اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ و … ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﺿﻮاﺑﻂ ﺑﺮ اﺳﺎس دو اﺳﺘﺎﻧﺪارد ﻣﻌﺘﺒﺮ و ﻣﺮﺗﺒﻂ اﺳﺘﺨﺮاج ﺷﺪه اﺳﺖ.
NFPA-72
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻠﻬﺎ و اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی اﯾﻤﻨﯽ و اﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ اﯾﺎﻻت ﻣﺘﺤﺪه اﻣﺮﯾﮑﺎ ﻓﺼﻞ اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ
BS-EN54
ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻠﻬﺎ و اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی اﯾﻤﻨﯽ و آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ اﺗﺤﺎدﯾﻪ اروﭘﺎ ﻓﺼﻞ اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ
طراحی سیستم های اعلام حریق ﺗﻮﺳﻂ ﺷﺮﮐﺘﻬﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﻨﻬﺎ ﺑﺮ اﺳﺎس ﺿﻮاﺑﻂ ذﮐﺮ ﺷﺪه ﺑﺎﺷﺪ. ﺷﺮاﯾﻂ ﻃﺮاﺣﯽ ﺑﺎ اﺳﺘﻨﺎد ﺑﻪ ﯾﮑﯽ از اﺳﺘﺎﻧﺪاردﻫﺎی ذﮐﺮ ﺷﺪه ﻣﻮرد ﭘﺬﯾﺮش ﺳﺎزﻣﺎن ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ و اﻣﮑﺎن اﺳﺘﻔﺎده ﻫﻤﺰﻣﺎن از ﻫﺮ دو اﺳﺘﺎﻧﺪارد در ﯾﮏ ﭘﺮوژه (ﻗﺴﻤﺘﯽ از ﯾﮏ اﺳﺘﺎﻧﺪارد و ﻗﺴﻤﺘﯽ از اﺳﺘﺎﻧﺪارد دﯾﮕﺮ) وﺟﻮد ﻧﺪارد.
ﺗﺌﻮری ﺣﺮﯾﻖ۱
۱- ﻣﻤﺎﻧﻌﺖ از وﻗﻮع ﺣﺮﯾﻖ
۲- از ﺗﻮﺳﻌﻪ ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی
۳- ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﯾﻖ
۴-اطلاع سریع و به موقع از بروز آن
ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﻋﺎﻣﻞ اﺟﺮاﯾﯽ ﻣﻘﺎﺑﻠﻪ ﺑﺎ ﺣﺮﯾﻖ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.
ﺗﺌﻮری ﺣﺮﯾﻖ۲
ﯾﮑﯽ از وﯾﮋﮔﯿﻬﺎی ﺟﺎﻟﺐ وحشتناک آﺗﺶ، ﺳﺮﻋﺖ و ﺷﺘﺎب ﻓﺰاﯾﻨﺪه آن در ﮔﺴﺘﺮش و ﻓﺮاﮔﯿﺮ ﺷﺪن اﺳﺖ.
آﺗﺶ ﺣﺎﺻﻞ ﺳﻠﺴﻪ واﮐﻨﺸﻬﺎی ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﮐـﻪ در اﺛـﺮ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺳﺮﯾﻊ اﮐﺴﯿﮋن ﺑﺎ ﺳﻮﺧﺖ ﯾﺎ ﻣﻮاد ﺳﻮﺧﺘﻨﯽ در دﻣﺎی ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻮﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ.
طراحی سیستم های اعلام حریق به دو صورت زیر انجام می گیرد:
– ﻣﺘﻌﺎرف (CONVENTIONAL)
– ﻫﻮﺷﻤﻨﺪ (آدرس ﭘﺬﯾﺮ) (ADDRESSABLE)
۱) ﺳﯿﺴﺘﻤﻬﺎی اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﻣﺘﻌﺎرف
– ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺘﻌﺎرف از ﻗـﺪﯾﻤﯽ ﺗـﺮﯾﻦ ﺳﯿﺴـﺘﻤﻬﺎی اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻋﻠﯽ رﻏﻢ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﮐﯿﻔـﯽ اﻧﺪک ﻫﻤﭽﻨﺎن ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯿﮕﯿﺮد.
– در اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﭼﻨﺪﯾﻦ آﺷﮑﺎرﺳﺎز و ﺷﺴﺘﯽ ﮐـﻪ ﯾﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ از ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﯿﺪﻫﻨـﺪ در ﻗﺎﻟﺐ ﯾﮏ ﻣﺪار ﺑﻬﻢ ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ ﺑﻪ ﺗﺎﺑﻠﻮی ﻣﺮﮐـﺰی ﻣﺘﺼﻞ ﻣﯿﺸﻮﻧﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﻫﺮ ﻣﺪار ﻧﻤﺎﯾﻨﺪه ﯾـﮏ ﻣﻨﻄﻘﻪ اﺳﺖ.
– ﺳﯿﮕﻨﺎل اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ آﻧﻬﺎ از ﻧﻮع آﻧﺎﻟﻮگ (ﻏﯿﺮ دﯾﺠﯿﺘﺎل) ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.
طراحی سیستم های اعلام حریق متعارف به دو صورت انجام می گیرد:
اﻟﻒ) ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻋﻤﻠﮑﺮد آژﯾﺮ ﯾﺎ ﻧﮓ ﻣﺨﺘﺺ ﻣﻨﻄﻘﻪ (زوﻧﺎل).
ب) ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﺑﺎ ﻗﺎﺑﻠﯿﺖ ﻋﻤﻠﮑﺮد ﻫﻤﺰﻣﺎﻧﯽ ﮐﻠﯿﻪ زﻧﮕﻬﺎ و ﯾﺎ آژﯾﺮﻫﺎ
در اﯾﻦ ﺳﯿﺴﺘﻢ ﺑﺮ ﺣﺴـﺐ ﻧﯿـﺎز ﺑﻨـﺎ ﺑـﻪ ﭼﻨـﺪ ﻣﻨﻄﻘﻪ (زون) ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯿﺸﻮد، ﻫﺮ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺗﻮﺳـﻂ دو زوج ﺳﯿﻢ (ﮐﺎﺑﻞ) ﮐﺎﺷﻔﻬﺎ و ﺷﺴـﺘﯽ ﻫـﺎ را ﭘﻮﺷﺶ ﻣﯿﺪﻫﺪ ﮐﻪ دارای ﻣﺪار اﻋـﻼم ﺣﺮﯾـﻖ (آژﯾﺮ) ﻣﺴﺘﻘﻞ اﺳﺖ.ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺷﺮوع آﺗـﺶ در ﺑﻨﺎ و ﮐﺸﻒ آن ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺷﻔﻬﺎ و ﯾـﺎ ﺷﺴـﺘﯿﻬﺎی دﺳﺘﯽ زﻧﮓ ﯾﺎ آژﯾﺮ ﺗﻤﺎم ﻣﻨﺎﻃﻖ ﺑـﻪ ﺻـﺪا در ﺧﻮاﻫﺪ آﻣﺪ.
۲) ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﻌﻤﻮﻟﯽ
زون
ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﻗﺴﻤﺖ ﺑﻨﺪی، ﺑﺨﺶ ﺑﻨﺪی و ﯾﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ، ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ و ﻣﻮﺛﺮﺗﺮﯾﻦ راه ﺑﺮای ﮐﺸﻒ ﺑﻪ ﻣﻮﻗﻊ ﺣﺮﯾﻖ در ﯾﮏ ﺳﺎﺧﺘﻤﺎن ﺗﻘﺴﯿﻢ آن ﺑﻪ ﻗﺴﻤﺘﻬﺎی ﮐﻮﭼﮑﺘﺮ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ، ﮐﻪ ﻫﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﮐﻮﭼﮏ ﺗﺮ را ﯾﮏ زون ﻣﯿﻨﺎﻣﯿﻢ.
زون ﻣﻨﻄﻘﻪ ای ﺷﺎﻣﻞ ﯾﮏ ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﻓﻀﺎ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﺑﺮی ﻓﻀﺎﻫﺎ و ﮔﺴﺘﺮدﮔﯽ آﻧﻬﺎ ﻣﺸﺨﺺ ﺷﺪه و ﺷﺎﻣﻞ ادوات و ﺗﺠﻬﯿﺰات اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﻧﻈﯿﺮ ﮐﺎﺷﻒ و ﺷﺴﺘﯽ ﺑﻮده و در ﭘﺎﻧﻞ ﻣﺮﮐﺰی ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯿﺸﻮد.
ﻫﺮ زون اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ در ﺳﯿﺴﺘﻢ ﻣﺘﻌﺎرف ﺑﺎﯾﺪ ﺷﺎﻣﻞ ﺷﺮاﯾﻂ زﯾﺮ باشد:
- مساحت ﻫﺮ زون اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﻧﺒﺎﯾﺪ از۲۰۹۰ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﺎﯾﺪ.
- (ﻣﻄﺎﺑﻖ NFPA)ﻣﺴﺎﺣﺖ ﻫﺮ زون اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﻧﺒﺎﯾﺪ از ۱۶۰۰ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﺎﯾﺪ.(ﻣﻄﺎﺑﻖ BS)
- ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﺎﯾﺴﺖ ﺣﺪاﻗﻞ ﯾﮏ زون در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮد.
- اﮔﺮ ﭼﻨﺪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﺮﯾﻖ در ﯾﮏ زون اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ،ﻣﺠﻤﻮع ﻣﺴﺎﺣﺖ ﮐﻞ ﻫﺮ زون ﻧﺒﺎﯾﺪ از ۴۰۰ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﯾﻊ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺷﻮد.(ﻣﻄﺎﺑﻖ BS)
- ﭘﻠﮑﺎﻧﻬﺎ ، ﺷﻔﺘﻬﺎی آﺳﺎﻧﺴﻮر (اﺗﺎق آﺳﺎﻧﺴﻮر) ﯾﺎ دﯾﮕﺮ ﺷﻔﺘﻬﺎی ﻋﻤﻮدی (ﺑﺪون ﺣﻮزه ﺑﻨﺪی) ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻪ ﺻﻮرت زوﻧﻬﺎی ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﻮﻧﺪ.
- ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﺴﺎﻓﺖ ﻃﯽ ﺷﺪه در داﺧﻞ ﯾﮏ زون ﺗﺎ ﻣﺤﻞ ﺣﺮﯾﻖ ﻧﺒﺎﯾﺪ از ۶۰ ﻣﺘﺮ ﺗﺠﺎوز ﻧﻤﺎﯾﺪ.
- ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺗﻌﺪاد اﻟﻤﺎﻧﻬﺎی ﮐﺎﺷﻒ اﺗﻮﻣﺎﺗﯿﮏ (دﺗﮑﺘﻮرﻫﺎ) ﻣﻄﺎﺑﻖ ﺑﺎ اﻋﻼم ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻧﺪه و ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻌﻤﻮل ۲۵ ﻋﺪد ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.
- حداکثر ﺗﻌﺪاد ﺷﺴﺘﯽ ﻫﺎی اﻋﻼم ﮐﻨﻨﺪه ﺣﺮﯾﻖ در ﯾﮏ زون ﻧﺎﻣﺤﺪود ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.
- ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﺗﻌﺪاد آژﯾﺮﻫﺎی اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﺟﺮﯾـﺎن ﻣﺪار اﻋﻼم ﺣﺮﯾﻖ و ﮐﺎرﺧﺎﻧﻪ ﺳﺎزﻧﺪه ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯿﮕﺮدد.
- ﻃﺮاﺣﯽ ﺣﺪاﻗﻞ ۲ ﻣﺪار آژﯾﺮ در ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻟﺰاﻣـﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷـﺪ، ﻣﻄـﺎﺑﻖ ﺿﻮاﺑﻂ ﺳﺎزﻣﺎن آﺗﺶ ﻧﺸﺎﻧﯽ ﺗﻬﺮان ﻃﺮاﺣﯽ ﻣﺪارات آژﯾﺮ در ﻃﺒﻘﺎت زوج ﺑﻪ ﺻﻮرت ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ و در ﻃﺒﻘﺎت ﻓﺮد ﻫﻢ ﺑـﻪ ﺻـﻮرت ﺟﺪاﮔﺎﻧـﻪ اﻟﺰاﻣﯽ ﻣﯿﺒﺎﺷﺪ.
- ﺟﻬﺖ آﮔﺎﻫﯽ از ﻋﻤﻠﮑﺮد ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻃﻔﺎء اﺗﻮﻣﺎﺗﯿـﮏ (اﺳـﭙﺮﯾﻨﮑﻠﺮ) ، از ﻣﺤﻞ ﻧﺼﺐ ﻓﻠﻮ ﺳﻮﯾﯿﭻ ﺳﯿﺴﺘﻢ اﻃﻔﺎء، ﻣﯿﺒﺎﯾﺴﺖ دو رﺷﺘﻪ ﺳﯿﻢ ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻗﻄﺮ ۱ ﻣﯿﻠﯽ ﻣﺘﺮ ﻣﺮﺑﻊ ﺗﺎ ﻣﺤﻞ اﺳﺘﻘﺮار ﮐﻨﺘﺮل ﭘﻨﻞ ﻣﺮﮐﺰی ﻃﺮاﺣـﯽ و اﺟﺮا ﮔﺮدد.
کاربران گرامی لطفاٌ برای دریافت کامل فایل «جزوه ی طراحی سیستم های اعلام حریق» به بخش دانلود مراجعه نمایید…
مطالب مرتبط
نظرات
برچسب ها
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاهتان را بنویسید
