عملیات پیش گرمایی و پس گرمایی در جوشکاری
ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻨﻮع و ﮐﺎرﺑﺮد ﻫﺎی ﮔﻮﻧﺎﮔﻮن جوشکاری ﺗﻌﺮﯾﻒ ﺟﺎﻣﻊ و در ﺑﺮ ﮔﯿﺮﻧﺪه ای ﮐﻪ ﺑﺘﻮاﻧﺪ ﻫﻤﻪ ﺟﻮاﻧﺐ اﯾﻦ ﻓﺮاﯾﻨﺪ را ﭘﻮﺷﺶ دﻫﺪ، ﻣﺸﮑﻞ اﺳﺖ. اﻣﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺗﻌﺮﯾﻒ ﮐﺮد:
ﺟﻮش دادن ﻋﺒﺎرت اﺳﺖ از اﯾﺠﺎد ﭘﯿﻮﺳﺘﮕﯽ ﻣﻮﻟﮑﻮﻟﯽ ﺑﯿﻦ دو ﯾﺎ ﭼﻨﺪ ﻗﻄﻌﻪ ﮐﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﯾﮑﯽ از آﻧﻬﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﻮﺿﻌﯽ ﺗﺤﺖ اﺛﺮ ﺣﺮارت ﺑﻪ ﺣﺎﻟﺖ ﺧﻤﯿﺮی در آﻣﺪه ﺑﺎﺷﺪ.اﯾﻦ ﻋﻤﻞ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺪون ﻓﺸﺎر ﯾﺎ ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر اﻧﺠﺎم ﭘﺬﯾﺮد .ﺑﻪ ﻋﺒﺎرت دﯾﮕﺮ در ﻓﻠﺰات ،ﺟﻮش ﯾﮏ ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل ﻣﺘﺎﻟﻮرژﯾﮑﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ آن ﻣﺤﻞ اﺗﺼﺎل را ﻧﺘﻮان از ﺳﺎﯾﺮ ﻗﺴﻤﺖ ﻫﺎ از ﻧﻈﺮ:
۱ -ﭘﯿﻮﻧﺪ ﻫﺎی اﺗﻤﯽ
۲ -ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ
۳ -ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﯿﮑﺮوﺳﮑﭙﯽ
ﺗﺸﺨﯿﺺ داد. ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ اﺗﺼﺎل داﺋﻤﯽ دو ﻗﻄﻌﻪ ﺑﻪ ﯾﮑﺪﯾﮕﺮ در ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪ واﺳﻄﻪ ﮔﺮﻣﺎ ،ﺑﺎ واﺳﻄﻪ ﯾﺎ ﺑﺪون واﺳﻄﻪ ﻓﻠﺰ ﺟﻮش ﯾﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﻣﺤﺎﻓﻆ و ﯾﺎ ﺑﺪون آﻧﺮا جوشکاری ﮔﻮﯾﻨﺪ.
ﻃﯽ فرآﯾﻨﺪ جوشکاری ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﺘﺎﻟﻮرژﯾﮑﯽ در اﺛﺮ ﺣﺮارت ﺑﺎﻻ (c500-3000) در ﻣﻮاد ﺑﻪ وﺟﻮد ﻣﯽ آﯾﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﺎﻋﺚ ﺑﺮوز ﻋﯿﻮب ﻣﺘﺎﻟﻮرژﯾﮑﯽ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺷﺪ. ﺳﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻋﻤﺪه ﻣﺘﺎﻟﻮرزﯾﮑﯽ ﻋﺒﺎرﺗﻨﺪ از:
۱ – ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺳﺎﺧﺘﺎر و ﻓﺎز
۲ – ﺗﻐﯿﯿﺮ در اﻧﺪازه داﻧﻪ ﺑﻨﺪی
۳ – ﺗﻐﯿﯿﺮ در ﺗﺮﮐﯿﺐ شیمیایی
ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻓﻮق ﺑﻪ ﺻﻮرت ﻧﺎﻫﻤﮕﻦ و ﻧﺎ ﻣﻨﻈﻢ اﺗﻔﺎق ﻣﯽ اﻓﺘﺪ ﮐﻪ اﮔﺮ ﻧﯿﺮوﯾﯽ ﺧﺎرﺟﯽ ﺑﺮ آﻧﻬﺎ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﮕﺬارد ﻧﻤﯿﺘﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻘﺎوت ﺧﻮﺑﯽ از ﺧﻮد ﻧﺸﺎن دﻫﻨﺪ .ﺑﺮای ﮐﺎﻫﺶ اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻻزم اﺳﺖ ﺗﻤﻬﯿﺪاﺗﯽ اﻧﺪﯾﺸﻪ ﺷﻮد ﮐﻪ ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ آﻧﻬﺎ ﮐﻨﺘﺮل ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺣﺮارﺗﯽ اﺳﺖ.ﻫﺪف از اﻧﺠﺎم اﯾﻦ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺟﻠوگیری از ﺗﻌﺪادی ﻋﯿﻮب ﺧﺼﻮﺻﺎ ﻋﯿﻮب ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﺎز ﻫﺎ در ﻓﻠﺰ ﺟﻮﺷﻮ ﯾﺎ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺣﺮارت دﯾﺪه (haz) ﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص ﺟﻮش (weldment) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.
ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺣﺮارﺗﯽ در ﺟﻮش ﺑﻪ دو ﮔﺮوه ﻋﻤﺪه ﺗﻘﺴﯿﻢ ﻣﯿﺸﻮد:
۱) ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺣﺮارﺗﯽ ﭘﯿﺸﮕﺮم (Preheat 2 )
۲) ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺣﺮارﺗﯽ ﭘﺴﮕﺮم (PWHT)
ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﻃﻮر ﻣﺸﺮوح ﺑﻪ اﯾﻦ دو ﻓﺎﮐﺘﻮر و ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺘﺎﺛﺮ از آﻧﻬﺎ ﻣﯽ ﭘﺮدازﯾﻢ.
ﻋﻤﻠﯿﺎت ﭘﯿﺸﮕﺮم
ﻋﻤﻠﯿﺎت ﭘﯿﺸﮕﺮم ﻋﺒﺎرﺗﺴﺖ از ﺣﺮارت دادن ﻗﻄﻌﻪ ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﺎﻻ ﺑﺮدن دﻣﺎی ﻗﻄﻌﻪ ﻗﺒﻞ از ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺟﻮﺷﮑﺎری. ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎی دﯾﮕﺮ ﻗﻄﻌﺎت را ﻗﺒﻞ از جوشکاری ﺗﺎ درﺟﻪ ﺣﺮارت ﻣﻌﯿﻨﯽ ﺣﺮارت ﻣﯿﺪﻫﻨﺪ و ﺑﻼ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﻌﺪ از رﺳﯿﺪن ﻗﻄﻌﻪ ﮐﺎر ﺑﻪ آن درﺟﻪ ﺣﺮارت ، ﺟﻮﺷﮑﺎری را آﻏﺎز ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ.ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺑﻪ ﻫﺮ ﻋﻤﻠﯿﺎﺗﯽ ﮐﻪ ﭘﺲ از جوشکاری ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﺑﻬﺒﻮد ﺧﻮاص ﺟﻮش ﺻﻮرت ﭘﺬﯾﺮد ﭘﺲ ﮔﺮﻣﯽ ﮔﻮﯾﻨﺪ. ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﯾﮏ ﻧﻈﺮﯾﻪ ﮐﻠﯽ PWHT ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﮐﺎﻣﻼ ﻣﺘﻔﺎوت و ﻣﺘﻌﺪدی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎﺷﺪ.
اﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﻪ دو ﺻﻮرت ﺣﺮارت ﺑﻪ ﮐﻞ ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾﻪ و ﯾﺎ ﻗﺴﻤﺘﯽ از آن اﻧﺠﺎم ﮔﯿﺮد ﺗﺎ آﻧﮑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ی ﻣﻮرد ﻧﻈﺮ ﺑﻪ دﻣﺎی ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺟﻬﺖ ﺷﺮوع ﻋﻤﻠﯿﺎت ﺣﺮارﺗﯽ ﺑﺮﺳﺪ ﺑﻪ اﯾﻦ دﻣﺎ دﻣﺎی ﭘﯿﺶ ﮔﺮم ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد. ﺣﺮارت دادن ﻓﻠﺰ ﺗﺎ ﻟﺤﻈﻪ ی ﺷﺮوع ﺟﻮﺷﮑﺎری اداﻣﻪ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ اﻣﺎ ﺑﻌﺪ از آن دﯾﮕﺮ ﻧﯿﺎزی ﺑﻪ اداﻣﻪ ﮐﺎر ﻧﯿﺴﺖ ﭼﺮاﮐﻪ ﺣﺮارت اﯾﺠﺎد ﺷﺪ ﺑﺮای ﻧﮕﻬﺪاری ﻓﻠﺰ در ﻓﺮاﯾﻨﺪ ﺟﻮش ﮐﺎﻓﯽ اﺳﺖ.
در ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻗﺒﻞ ﻋﻨﻮان ﺷﺪ ﮐﻪ ﭘﯿﺶ ﮔﺮم ﺑﻪ ﻣﻈﻮر ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﺧﺘﻼف دﻣﺎ وﺳﺮد ﺷﺪن ﻓﻠﺰ ﺟﻮش ﻗﺒﻞ از ﺟﻮﺷﮑﺎری اﺳﺖ و در ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾﻪ اﯾﺠﺎد ﯾﮏ ﻓﺎز ﻣﺘﻌﺎدل را ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه دارد اﯾﻦ اﻣﺮ ﯾﮑﯽ از ﻣﻬﻤﺘﺮﯾﻦ ﻋﺎﻣﻞ ﻫﺎ در ﭘﯿﺸﮕﺮم ﮐﺮدن ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾﻪ اﺳﺖ ، ﻧﯿﺎز به PWHT از ﮐﺪ و ﻣﺸﺨﺼﺎت اﺟﺮاﯾﯽ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﺳﺮوﯾﺲ، اﺳﺘﺨﺮاج ﻣﯿﺸﻮد. ﻋﻤﻮﻣﺎ PWHT ﺑﺮای رﺳﯿﺪن ﺑﻪ اﻫﺪاف زﯾﺮ ﺻﻮرت ﻣﯽ ﮔﯿﺮد:
۱ – ﮐﻨﺘﺮل ﮔﺮم ﺷﺪن و ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻣﺎی ﺳﺮﯾﻊ در ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾه
۲ – ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺗﺸﮑﯿﻞ و ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻨﺶ درﻣﻨﻄﻘﻪ ی ﺟﻮش
۳- ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺗﻤﺮﮐﺰ و ﺗﺮک ﻫﺎی ﻧﺎﺷﯽ از وﺟﻮد ﻫﯿﺪروژن
۴- اﻣﮑﺎن دادن ﺑﻪ ﺧﺮوج ﻫﯿﺪروژن ﺟﺬب ﺷﺪه در ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾه
۵- ﭘﺎﮐﺴﺎزی رﻃﻮﺑﺖ ﻣﻮﺟﻮد در ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾه
۶- ﮐﻨﺘﺮل ﺳﺎﺧﺘﺎرHAZ
ﮐﻨﺘﺮل ﮔﺮم ﺷﺪن و ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻣﺎی ﺳﺮﯾﻊ در فلز ﭘﺎﯾﻪ
ﺧﯿﻠﯽ اوﻗﺎت ﻣﺎ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﭘﯿﺸﮕﺮم را اﻧﺠﺎم ﻣﯽ دﻫﯿﻢ و ﭘﺲ از اﯾﻨﮑﻪ ﯾﮏ ﭘﺎس جوشکاری ﮐﺮدﯾﻢ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻗﻄﻌﻪ دﻣﺎﯾﺶ ﺑﯿﺎﻓﺘﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﯾﺮای ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻫﻤﻮاره درﺟﻪ ﺣﺮارت ﺑﯿﻦ ﭘﺎﺳﯽ را ﮐﻨﺘﺮل ﮐﻨﯿﻢ.ﺑﺮای ﺟﻮﺷﻬﺎی ﭼﻨﺪ ﭘﺎﺳﻪ ﺟﻬﺖ ﯾﮑﺴﺎن ﺑﻮدن ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ و ﺷﺮاﯾﻂ ﺑﺮای ﮐﻠﯽه ﭘﺎﺳﻬﺎ درﺟﻪ ﺣﺮارت ﺑﯿﻦ ﭘﺎﺳﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻨﺘﺮل ﺷﻮد
درﺟﻪ ﺣﺮارت ﺑﯿﻦ ﭘﺎﺳﯽ و درﺟﻪ ﺣﺮارت ﭘﯿﺶ ﮔﺮم ﻣﻌﻤﻮﻻ ﯾﮑﺴﺎن ﺑﻮده و ﺑﻪ ﺟﻨﺲ و ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻗﻄﻌﻪ و ﺣﺮارت داده ﺷﺪه ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﭘﺮوﺳﻪ ﺟﻮﺷﮑﺎری ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد.اﻓﺰاﯾﺶ درﺻﺪ ﮐﺮﺑﻦ و ﻋﻨﺎﺻﺮ آﻟﯿﺎژی و ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻗﻄﻌﻪ ﺑﺎﻋﺚ اﻓﺰاﯾﺶ درﺟﻪ ﺣﺮارت ﺑﯿﻦ ﭘﺎﺳﯽ ﻣﯽ ﺷﻮد.
ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺗﺸﮑﯿﻞ و ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺗﻨﺶ درﻣﻨﻄﻘﻪ ی ﺟﻮش
ﺗﺸﮑﯿﻞ و ﺗﺠﻤﻊ ﺗﻨﺶ ﻫﺎ ﭼﻪ در ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾﻪ و ﭼﻪ در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﻮش زﯾﺎن ﺑﺎر اﺳﺖ ﭼﺮا ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻓﺎز ﻓﻠﺰ ﺷﺪت ﺑﺎر ﻫﺎی ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ و ﺑﺎر ﻫﺎی ﺧﺴﺘﮕﯽ زﯾﺎد ﻣﯽ ﺷﻮد اﯾﻦ اﻣﺮ ﺳﺒﺐ ﺗﺸﮑﯿﻞ ﻓﺎز ﻫﺎی ﺷﮑﻨﻨﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد ، ﻋﻠﺖ اﺻﻠﯽ اﯾﻦ اﺷﮑﺎل ﻧﯿﺰ ﺗﻐﯿﯿﺮ دﻣﺎ و ورود ﻧﺎﮔﻬﺎﻧﯽ آن ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﻮش ﯾﺎ ﻓﻠﺰ اﺳﺖ.
ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی از ﺗﻤﺮﮐﺰ و ﺗﺮک ﻫﺎی ﻧﺎﺷﯽ از وﺟﻮد ﻫﯿﺪروژن
هیدروژن ﻣﻮﺟﻮد در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﻮش در اﺛﺮ رﻃﻮﺑﺖ ﮔﺎﻫﺎ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در ﺳﻄﺢ ﯾﺎ داﺧﻞ ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾﻪ،در روﮐﺶ اﻟﮑﺘﺮود و ﯾﺎ ﻣﺤﯿﻂ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، رﻃﻮﺑﺖ در اﺛﺮ دﻣﺎی اﯾﺠﺎد ﺷﺪه ﻋﺎﻧﯽ و ﺑﺴﯿﺎر زﯾﺎد در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﻮش در ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺟﻮش ﮔﯿﺮ اﻓﺘﺎده و ﻣﻮﺟﺐ اﯾﺠﺎد ﺗﺮک ﻫﺎی ﺳﺮد ﻫﯿﺪروژﻧﯽ ﯾﺎ ﺗﻨﺶ ﻫﺎی ﻧﺎﺷﯽ از آن ﻣﯿﺸﻮد اﯾﻦ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در زﻣﺎﻧﯽ ﮐﻮﺗﺎه (دو روزه) ﯾﺎ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﺪت (ﯾﮏ ﻣﺎه یا بیشتر) ﻧﻤﺎﯾﺎن ﺷﻮﻧﺪ ﮐﻪ در ﻫﺮ ﺻﻮرت اﺛﺮات ﻣﺨﺮﺑﯽ را ﺑﻪ ﺟﺎ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮔﺬاﺷﺖ ﺑﺎ ﻋﻤﻠﯿﺎت ﭘﯿﺶ ﮔﺮم ﻣﯿﺘﻮان ﻓﺮﺻﺖ ﮐﺎﻓﯽ ﺑﺮای ﺧﺮوج ﻫﯿﺪروژن ﻣﻮﺟﻮد را در اﺧﺘﯿﺎر آن ﻧﻬﺎد.ﯾﺎ از اﻟﮑﺘﺮود ﻫﺎی ﺑﺎ ﭘﻮﺷﺶ ﮐﻢ و ﯾﺎ ﺑﺪون ﻫﯿﺪروژن اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد ﮐﻪ اﯾﻦ ﻓﺎﮐﺘﻮر ﺑﻪ ﺷﺮاﯾﻂ و ﻧﻮع اﺳﺘﻔﺎده ﺳﺎزه ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد.
اﻣﮑﺎن دادن ﺑﻪ ﺧﺮوج ﻫﯿﺪروژن ﺟﺬب ﺷﺪه در ﻓﻠﺰ ﭘﺎﯾﻪ
در ﻣﻮارد ﻓﻮق ﺑﻪ ﭼﮕﻮﻧﮕﯽ ﺗﺸﮑﯿﻞ اﯾﻦ اﺧﺘﻼل ﭘﺮداﺧﺘﻪ ﺷﺪ و ﺑﺎ ﻓﺮﺻﺘﯽ ﮐﻪ در اﺑﺘﺪای ﭘﯿﺶ ﮔﺮم ﺑﻪ ﻫﯿﺪروژن داده ﻣﯿﺸﻮد ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑ ﺳﻄﺢ ﻗﻄﻌﻪ ﻧﺰدﯾﮏ ﺷﺪه و ازآن ﺧﺎرج ﻣﯽ ﺷﻮد.
کاربران گرامی لطفا جهت دریافت فایل کامل «عملیات پیش گرمایی و پس گرمایی» به بخش دانلود مراجعه نمایید…
مطالب مرتبط
نظرات
برچسب ها
دیدگاه خود را بنویسید
دیدگاهتان را بنویسید
