آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﻧﻮاع ﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎ ، ﮐﺎرﺑﺮد و ﺧﻮاص آﻧﻬﺎ

ﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎ ﺑﻪ ﻃﻮر ﮐﻠﯽ ﺑﻪ ﺳﻪ ﮔﺮوه اﺻﻠﯽ ﮔﺮﻣﺎﻧﺮم ﻫﺎ ﯾﺎ ﺗﺮوﻣﻮﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎ، ﮔﺮﻣﺎ ﺳﺨﺖ ﻫﺎ ﯾﺎ ﺗﺮﻣﻮﺳﺖ ﻫﺎ، اﻻﺳﺘﻮﻣﺮﻫﺎ دﺳﺘﻪ ﺑﻨﺪی ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ.
ﺗﺮﻣﻮﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ دﻣﺎ ﻧﺮم ﺷﺪه و ﺑﺎ ﺧﻨﮏ ﺷﺪن ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ اوﻟﯿﻪ اﺷﺎن ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ و ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻗﺎﺑﻞ ذوب ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﺜﺎل، ﻧﺎﯾﻠﻮن، ﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﻫﺎی ﮔﺮﻣﺎ ﺳﺨﺖ (ﺗﺮﻣﻮﺳﺖ ﻫﺎ) وﻗﺘﯽ ﮔﺮم ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ، ﺳﺨﺖ ﺷﺪه و ﻫﻨﮕﺎم ﺳﺮد ﺷﺪن ﺑﻪ ﺳﺨﺘﯽ اوﻟﯿﻪ ﺑﺮﻣﯽ ﮔﺮدﻧﺪ. اﯾﻦ ﻣﻮاد ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﺗﺎﻟﯿﺰورﻫﺎ ﯾﺎ ﮔﺮم ﺷﺪن ﺗﺤﺖ ﻓﺸﺎر ﺑﻪ ﯾﮏ ﺷﮑﻞ داﺋﻤﯽ ﺗﺒﺪﯾﻞ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ. اﻻﺳﺘﻮﻣﺮﻫﺎ ﻧﻈﯿﺮ راﺑﺮﻫﺎ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﺪون ﭘﺎره ﺷﺪن و ﮔﺴﺴﺘﻦ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺷﮑﻞ ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﮐﻨﻨﺪ. در ﻣﻄﻠﺐ ﺣﺎﺿﺮ، اﻧﻮاع ﻣﺤﺪودی از ﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎ ی ﻫﺮ ﮔﺮوه و ﮐﺎرﺑﺮد و ﺧﻮاص آﻧﻬﺎ ﻣﻮرد ﺑﺮرﺳﯽ ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد.

ﭘﻠﯿﻤﺮ ﺗﺮﻣﻮﭘﻼﺳﺘﯿﮏ

الف-پلی اولفین با پلیمرها ی انتیک

همه این ترموپلاستیک ها به طور مشترک دارای منور اتیلن (H2C=CH2) هستند.

پلی اتیلن ۶(PE)- پلی اتیلن اولین محصول تجاری در سال ۱۹۴۰ بوده و از نفت خام با گاز طبیعی تهیه می شود.

ﭘﻠﯽ اﺗﯿﻠﻦ ﯾﮏ ﻣﺎده ﺗﺮﻣﻮﭘﻼﺳﺘﯿﮏ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﺳﺎﺧﺘﺎر ﻣﻮﻟﮑﻮﻟﯽ از ﯾﮏ ﻧﻮع ﺑﻪ ﻧﻮع دﯾﮕﺮ ﻣﺘﻔﺎوت اﺳﺖ. در ﺣﻘﯿﻘﺖ، ﺑﺎ ﺗﻐﯿﯿﺮ وزن ﻣﻮﻟﮑﻮﻟﯽ (ﯾﻌﻨﯽ ﻃﻮل زﻧﺠﯿﺮ)، ﺗﺒﻠﻮر (ﯾﻌﻨﯽ وﺿﻌﯿﺖ زﻧﺠﯿﺮ)، و ﺧﻮاص ﺷﺎﺧﻪ (ﯾﻌﻨﯽ ﭘﯿﻮﻧﺪ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﺑﯿﻦ زﻧﺠﯿﺮﻫﺎی ﻣﺠﺎور) ﻣﯽﺗﻮان ﻣﺤﺼﻮﻻت ﻣﺘﻨﻮﻋﯽ از آن ﺗﻮﻟﯿﺪ ﮐﺮد. ﭘﻠﯽاﺗﯿﻠﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﭼﻬﺎر ﻧﻮع ﺗﺠﺎری ﺗﻬﯿﻪ ﺷﻮد:

۱- دانسیته پایین

۲- دانسیته متوسط

۳- دانسیته بالا

۴- پلی اتیلن با وزن مولکولی بسیار بالا

ﭘﻠﯽ اﺗﯿﻠﻦ داﻧﺴﯿﺘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ (LDPE) دارای نقطه ذوب OC1050، سختی، مقاومت شکست فشاری، شفافیت، انعطاف پذیری و خاصیت انبساط پذیری است. بنابراین، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ روش ﺳﺎﺧﺖ و اﺳﺘﻌﻤﺎل آﺳﺎن آن، ﺑﺮای ﻟﻮﻟﻪ ﮐﺸﯽ و ﺑﺴﺘﻪﺑﻨﺪیﻫﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﻣﯽ ﺷﻮد. ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ آن ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ اﺳﺖ، ﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﭘﻠﯽاﺗﯿﻠﻦ داﻧﺴﯿﺘﻪ و ﯾﺎ ﭘﻠﯽ ﭘﺮوﭘﯿﻠﻦ ﻧﯿﺴﺖ، اﻣﺎ اﯾﻦ نوع ﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﺑﺴﯿﺎری اﺳﯿﺪﻫﺎی ﻣﻌﺪﻧﯽ (مانند HCI و HF) و قلیاها (نظیرNH4OH-NaoH-KOH ) ﻣﻘﺎوم ﺑﻮده و ﺑﺮای ﺟﺎﺑﺠﺎﯾﯽ ﻣﻮاد ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ ﻣﻌﺪﻧﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان از آن اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد، وﻟﯽ ﺑﺎﯾﺪ از ﺗﻤﺎس آن ﺑﺎ آﻟﮑﺎن ﻫﺎ، ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦ ﻫﺎی آروﻣﺎﺗﯿﮏ، ﻫﯿﺪروﮐﺮﺑﻦ ﻫﺎی ﮐﻠﺮﯾﻨﻪ و اﮐﺴﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪهﻫﺎی ﻗﻮی (نظیر HNo3) اجتناب کرد. اتصال قسمت های مختلف از جنس PE با استفاده از جوش ذوبی انجام می شود.

ﺑﺪﯾﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، اﻧﺠﺎم ﻟﻮﻟﻪ ﮐﺸﯽ ﺑﻪ اﯾﻦ ﺷﮑﻞ ارزان ﺑﻮده و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ دﯾﮕﺮ ﻣﻮاد ﻣﻮﺟﻮد، ﺑﺮای ﺧﻄﻮط ﻓﺎﺿﻼب، ﺧﻄﻮط آب، و دﯾﮕﺮ ﺳﺮوﯾﺴﻬﺎﯾﯽ ﮐﻪ در ﻣﻌﺮض ﻓﺸﺎرﻫﺎ و ﯾﺎ درﺟﻪ ﺣﺮارت ﻫﺎی ﺑﺎﻻ ﻗﺮار ﻧﻤﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ، ﺑﺴﯿﺎر ﻣﻘﺎوم و ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب اﺳﺖ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ، ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎﯾﯽ وﺟﻮد دارد ﮐﻪ اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﻬﺎ را در ﺑﺴﯿﺎری ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎ ﻏﯿﺮﻣﻤﮑﻦ ﻣﯽ ﺳﺎزد. اﯾﻦ ﻣﺤﺪودﯾﺖ ﻫﺎ ﻋﺒﺎرت از، اﺳﺘﺤﮑﺎم ﭘﺎﯾﯿﻦ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺣﺮارﺗﯽ ﭘﺎﯾﯿﻦ (ﺑﺎﻻﺗﺮﯾﻦ ﻣﺤﺪوده دﻣﺎﯾﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ماده C60 است)، نزول کیفیت تحت پرتو تابی UV (مانند قرار گرفتن در معرض نور خورشید) است. با وجود این، ﭘﻠﯽ اﺗﯿﻠﻦ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺟﻬﺖ اﻓﺰاﯾﺶ اﺳﺘﺤﮑﺎم، ﻣﻘﺎوﻣﺖ و دﯾﮕﺮ ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻣﻄﻠﻮب ﺑﺎ ﻣﻮاد دﯾﮕﺮ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺷﻮد.

پلی اتیلن دانسیته بالا (HDPE) دارای ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﺑﺮﺟﺴﺘﻪ و ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ ﻧﺴﺒﺘﺎً ﺑﯿﺸﺘﺮی در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ ﻧﻮع داﻧﺴﯿﺘﻪ ﭘﺎﯾﯿﻦ اﺳﺖ. ﺗﻨﻬﺎ اﮐﺴﯿﺪ ﮐﻨﻨﺪه ﻫﺎی ﻗﻮی ﺑﻄﻮر ﻣﺤﺴﻮس در ﻣﺤﺪوده دﻣﺎﯾﯽ ﻣﺸﺨﺺ ﺑﻪ اﯾﻦ ﻣﻮاد ﺣﻤﻠﻪ ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﮐﺮد. اﮔﺮ رزﯾﻦ ﭘﺎﯾﻪ درﺳﺖ اﻧﺘﺨﺎب ﻧﺸﻮد، ﺷﮑﺴﺖ ﻓﺸﺎری HDPEﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﻣﺸﮑﻞ ﺳﺎز ﺑﺎﺷﺪ. ﺧﻮاص ﻣﮑﺎﻧﯿﮑﯽ اﯾﻦ ﻣﺎده، اﺳﺘﻔﺎده از آﻧﻬﺎ را در ﺷﮑﻞ ﻫﺎی ﺑﺰرﮔﺘﺮ و ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎﯾﯽ ﻧﻈﯿﺮ ﻣﻮاد ورﻗﻪ ای در داﺧﻞ ﻣﺨﺎزن، ﺑﻌﻨﻮان ﻋﺎﯾﻖ ﮐﺎری در ﺳﺘﻮنﻫﺎ ﮔﺴﺘﺮش داده اﺳﺖ. در اﯾﻦ ﻣﺎده ﻧﯿﺰ از ﺟﻮش ﺣﺮارﺗﯽ ﻣﯽ ﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﮐﺮد.

ﭘﻠﯽ اﺗﯿﻠﻦ ﺑﺎ وزن ﻣﻮﻟﮑﻮﻟﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻ (UHMWPE) ﭘﻠﯽ اتیلن خطی با محدوده وزن ﻣﻮﻟﮑﻮﻟﯽ ﻣﺘﻮﺳﻂ ۱۰۶×۳ ﺗﺎ ۱۰۶×۵ اﺳﺖ. زﻧﺠﯿﺮﻫﺎی ﺧﻄﯽ ﻃﻮﻻﻧﯽ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺎﻻ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺎﯾﺶ، ﺳﺨﺘﯽ، ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺷﮑﺴﺖ ﻓﺸﺎری را، ﻋﻼوه ﺑﺮ ﺧﻮاص ﻋﻤﻮﻣﯽ PE ﻧﻈﯿﺮ ﺧﻨﺜﯽ ﺑﻮدن در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﻮاد ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ و ﺿﺮﯾﺐ اﺻﻄﮑﺎک ﭘﺎﯾﯿﻦ اﯾﺠﺎد ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ، اﯾﻦ ﺗﺮﻣﻮﭘﻼﺳﺘﯿﮏ ﺑﺮای ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻧﯿﺎز ﺑﻪ ﻣﻘﺎوﻣﺖ در ﺑﺮاﺑﺮ ﺳﺎﯾﺶ دارﻧﺪ، ﻧﻈﯿﺮ اﺟﺰای اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺪه در ﻣﺎﺷﯿﻦ آﻻت ﺑﮑﺎر ﻣﯽ رود. در ﺣﺎﻟﺖ ﮐﻠﯽ، پلی اتیلن ها در مقابل تابش اشعه  UV،  ﻣﺨﺼﻮﺻﺎً ﺗﺎﺑﺶ ﻧﻮر ﺧﻮرﺷﯿﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﺣﺴﺎس ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﺑﺎ وﺟﻮد اﯾﻦ، ﻣﯽﺗﻮان از ﺣﺴﺎﺳﯿﺖ آن ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﺜﺒﯿﺖﮐﻨﻨﺪهﻫﺎی ﻣﺨﺼﻮص ﺟﻠﻮﮔﯿﺮی ﮐﺮد.

کاربران گرامی برای دریافت کامل فایل « آﺷﻨﺎﯾﯽ ﺑﺎ اﻧﻮاع ﭘﻠﯿﻤﺮﻫﺎ ، ﮐﺎرﺑﺮد و ﺧﻮاص آﻧﻬﺎ » به بخش دانلود مراجعه نمایید…